Wieża ciśnień w Nowem jest elementem sieci wodociągowej miasta. Pod względem architektonicznym jest jednym z najciekawszych przykładów umiejętnego połączenia funkcjonalności budynku przemysłowego z ładem historyczno-przestrzennym miasta.
Nowska wieża ciśnień, pomimo tego, że stanowi element dominujący w krajobrazie, nie powoduje jego dysharmonii.
Wpisuje się w ciąg wież kościelnych miasta. Rozmowy na temat budowy wodociągów miejskich władze miasta rozpoczęły się już w 1902 roku, prace koncepcyjne i projektowe toczyły się w 1904 i 1905 roku a do budowy przystąpiono w 1906 roku. Prace projektowe oraz budowlane nadzorowała uznana firma Carla Franckego z Bremy.
Projekt wpisuje się w gotycki charakter miasta, autor odstąpił od typowego niewysokiego i pękatego budynku na rzecz budynku smukłego, harmonijnego i wyniosłego. Projektant wyraźnie nawiązał do popularnego w Niemczech w XIX i na początku XX wieku stylu neogotyckiego. Budynek wymurowano z cegły, jedynie zbiornik częściowo wytynkowano i pomalowano na biało, umieszczając na nim ozdobne roślinne motywy w typie czteroliścia.
Drzwi wejściowe otoczone są ozdobnym portalem z ostrołukowym zwieńczeniem. Okna wąskie, zakończone ostrołukowo, zasadniczo w typie lancetowym. Zbiornik wodny jest zakończony efektownym krenelażem.
